Villiblóm lifa uppi á heiðum.
Eyrarós prýðir þennan stað.
Veturinn breiðist yfir landið.
Rósin vill varðveita hvert blað.

En ég, sem er barn minna tíma,
fer út í heim sem fuglinn frjáls.
Losa mig undan kuldans oki.
Betri stað en jökulinn ég finn.

Villiblóm lifa uppi á heiðum.
Ég er mun villtari en þau.
Vindurinn feykir mér um höfin,
langt burt frá blárri jökulkinn.

Villiblóm lifa uppi á heiðum.
Rósin hún þraukar enn um sinn.
Ég, sem er villtari get flogið.
Betri stað en jökulinn ég finn,

Því jörðin er meira en kuldi og harka.
Hlýja og ylur freista mín.
Hver segir, að blómin ekki þrífist
einmitt þar sem blessuð sólin skín.
Jörðin er ennþá full af blómum.
Fuglarnir fljúga eins og fyrr.
Hver getur sagt, að villirósin
undir jöklum eigi að vera kyrr.
Þegar haustar skuggar verða langir.
Stormur smýgur undir blómsins rót.
Feykir þessu undri víða um veröld.
Umskiftin svo ótvíræð og skjót.

Þannig eru örlög villiblóma.
Enginn ræður alveg sinni leið.
En ég, sem er villtari en rósin,
fæ að ráða ferðinni um skeið.